قدس آنلاین-گروه استان ها-مهناز خجسته نیا: در همه این قصه‌ها خانه‌هایی ریزدانه با حداقل امکانات و گاه حتی بدون آب، برق و گاز در کوچه‌های خاکی، بلند و باریک در کنار تلی از زباله و فاضلاب جا خوش کرده‌اند که ساکنانش فقط دلشان را به سقف روی سرشان خوش کرده‌اند تا شاید روزی مسئولی دلش برایشان بسوزد و از سر ترحم مشکلات آن‌ها را برطرف کند.

اگر بخواهیم، نامی از این محله‌های حاشیه حاشیه شهر ببریم، باید فهرست بلند بالایی از تمام روستاهای حاشیه جاده سیمان تهیه کنیم؛ روستاهایی که شاید جمعیت امروز آن‌ها خیلی بیشتر از جمعیت برخی از شهرهای کشور باشد.

تکرار سناریویی مشترک در حاشیه شهر

هفته گذشته که بنا به درخواست شماری از ساکنین به سراغ محله‌های حاشیه شهر رفتیم، دوباره شاهد صحنه هایی بودیم که تکرار مکررات بود.

اوضاع انتهای خیابان شهید غلامی شاید نمونه بارزی باشد که بارها و بارها نوشته‌ایم، اما آبی از آب تکان نخورده است.

با این تفاوت که مرداب ایجاد شده از انباشت فاضلاب هم حالا به همه مشکلات ساکنین آنجا اضافه شده است.

تنها کاری هم که از دست ما بر می‌آید نوشتن ضجه‌های زن همسایه دیوار به دیوار این مرداب است که التماس می‌کند برای رضای خدا کسی او را از بوی تعفن فاضلاب نجات دهد.

او که ابتدای کوچه خاکسار ۳ زندگی می‌کند، می‌گوید: باید فقط یک شب در کنار این مرداب تنفس کرد تا فهمید که ما سال‌هاست با چه مشقتی دست و پنجه نرم می‌کنیم.

زن جوانی هم که با دو کودک خردسال در کنار کوچه ایستاده، می‌گوید: همه مشکلات اینجا را می‌توانیم تحمل کنیم، جز نبودِ آب شرب!

وی با بیان اینکه آب شرب این محله‌ها پر از املاح و موادی است که طعم و مزه و رنگ آب را تغییر داده، می‌افزاید: آب شربی که از طریق شبکه توزیع در اختیار ساکنین قرار می‌گیرد نه تنها برای چای بلکه برای غذا پختن هم غیرقابل استفاده است.

محله‌هایی در برزخ محرومیت

در اسلام آباد هم که محله‌ای در همسایگی خیابان شهید غلامی است، اهالی از وضعیت آب شرب دل پر دردی دارند.

آن‌ها هم اولین مشکل محله را کیفیت پایین آب شرب می‌دانند و بی‌کیفیتی آب امانشان را بریده است.

فضای سبز و پارک محله‌ای هم جزو امکاناتی است که نه تنها در این محله بلکه در هیچ کدام از محلات حاشیه شهر دیده نمی‌شود.

یکی از زنانی که هفت سال است به رغم محرومیت‌های بسیار در این محله زندگی می‌کند، می‌گوید: با توجه به اوضاع اقتصادی خانواده چاره‌ای جز سکونت در این محلات حاشیه شهر نداریم.

او که کنار کوچه نشسته و مشغول درست کردن تسبیح صلوات است، می‌افزاید: روزی ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ تومان از این محل درآمد دارم که باید با همان امور زندگی را باید بگذرانم.

او خدا را شکر می‌کند که اوضاع اسلام آباد نسبت به روزهای اولی که اینجا آمده و از همه خدمات محروم بوده، خیلی بهتر شده است.

به گفته وی آن زمان حتی مردم ساکن در محله از آب و برق هم محروم بودند، اما الآن فقط خانه‌های جدید و نوساز روستا با این مشکل روبه‌رو هستند.

وقتی تعداد اهالی جمع شده کنار ما زیاد می‌شود، اصرار می‌کنند تا سری به داخل خانه‌هایشان بزنیم و شرایط داخل خانه‌ها را هم از نزدیک ببینیم.

خبرهای خوش بخشدار مرکزی مشهد

گزارشگر ما برای پیگیری مشکلات مطرح شده به سراغ بخشدار مرکزی شهرستان مشهد می‌رود.

رستمی در گفت‌وگو با گزارشگر ما ضمن تأیید مشکل آب شرب روستاهای حاشیه شهر مشهد می‌گوید: اداره آب و فاضلاب روستایی، فرسوده بودن شبکه لوله‌کشی آب این منطقه و منفصل بودن از شهر را از دلایل بروز این مشکل عنوان می‌کند.

این مقام مسئول از تخصیص اعتبار برای نوسازی شبکه فرسوده توزیع آب در برخی روستاهای حاشیه شهر خبر می‌دهد و اظهار می‌دارد: امسال این اعتبار در سرفصل بودجه روستاها دیده شده است.

وی در ادامه به بحث جایگزینی چاه آب شرب برخی روستاهای مشکل دار نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: البته تعداد این روستاها اندک است.

وی با اشاره به تشکیل کارگروه ویژه برای رفع مشکلات روستاهای حاشیه شهر اظهار امیدواری می‌کند با توجه به افزایش چشمگیر اعتبارات دهیاری‌ها این مشکلات در آینده نزدیک برطرف شود.

بخشدار مرکزی مشهد در پاسخ به انتقادهای مطرح شده درخصوص محرومیت این روستاها هم می‌گوید: از آنجا که جمعیت امروز این روستاها خیلی بیشتر از برخی شهرهای کشور است، نمی‌توان ارائه خدمات را در حد یک روستا دید